ارائه ای از  دانشنامه دوستداران حقیقت

غذاهای مفید و مضر برای گوش

یکی
از بیماری های گوش، التهاب گوش میانی است که طی آن عفونت گوش میانی و
پارگی پرده گوش رخ می دهد و دیگر سندروم منیر(Menier"s Syndrome ) یا همان
التهاب گوش داخلی می باشد که رژیم غذایی در هر دو نوع نقش دارد.

التهاب گوش میانی (اوتیت یا otitis media) اصلی ترین عامل گوش درد است که به دنبال آن کاهش شنوایی و افزایش دمای بدن اتفاق می افتد.

سندروم
منیر سبب گیجی، ناشنوایی، وزوز یا زنگ زدن گوش می شود. در این بیماری
همزمان با درمان و از بین بردن عامل اصلی، جهت کاهش درد، مسکن تجویز می شود.

غذاهای مفید:

* ماهی های روغنی، تخم مرغ، شیر و گوشت دارای ید هستند. کمبود خفیف تا متوسط ید با کاهش شنوایی رابطه ای مستقیم دارد. طی
مطالعه ای که در کشور چین بر روی کودکانی که در مناطق دچار کمبود ید زندگی
می کردند، انجام شد، مشاهده گردید شنوایی این کودکان با مصرف نمک ید دار
بهبود می یابد.

*
جگر، شیر پرچربی، تخم مرغ و ماهی های روغنی دارای ویتامین A هستند. کانال
حلزونی گوش دارای غلظت بالای ویتامین A است و برای عملکرد صحیح خود به این
ویتامین نیاز دارد. بنابراین کمبود ویتامین A می تواند موجب بیماری های
گوش میانی شود.

منابع بتاکاروتن مثل زردآلو و انبه و سایر میوه و سبزیجاتی که دارای رنگ های زرد و نارنجی هستند، در بدن به ویتامین A تبدیل می شوند و در سلامت دستگاه شنوایی موثرند.

*
علاوه بر نور آفتاب که مهم ترین منبع تامین ویتامین D می باشد، زرده تخم
مرغ و کره منابع غذایی غنی از این ویتامین هستند. سطح پایین ویتامین D در افراد مبتلا به اتواسکلروز(رسوب فسفات کلسیم در گوش) مشاهده شده است.
این بیماری مشکلی در گوش میانی است که منجر به ناشنوایی می شود.

* گوشت، حبوبات، غلات سبوس دار، غذاهای دریایی، مغزها و دانه ها از منابع غنی روی می باشند. غلظت های بالایی از "روی" معمولا در نواحی حسی گوش میانی وجود دارد. صدای وزوز یا زنگ گوش با غلظت پایین روی ارتباط دارد.

غذاهای مضر:

شکر، عسل، قند،
شربت و به طور کلی غذاهای دارای شکر و قند، می توانند موجب بیماری های گوش
میانی شوند که از طریق تولید بیش از حد انسولین و به دنبال آن کاهش سریع قند خون ممکن است این امر رخ دهد. به دنبال کاهش سطح قند خون، هورمون های
ضدانسولین مثل آدرنالین ترشح می شوند که باعث کاهش گردش خون و انقباض رگ
های خونی در اندام های مختلف بدن از جمله گوش می گردند.

آزمایش
بیماران مبتلا به سندرم منیر نشان داده است که این افراد دارای سطح بالای
انسولین هستند و به محض آنکه این افراد تحت رژیم های پروتئینی و کم
کربوهیدرات قرار گرفتند، سرگیجه آنها کنترل شده و شنوایی بسیاری از آنها
بهبود پیدا کرد.

سیب زمینی، نان،
کلوچه، کیک، بیسکوییت و سایر مواد کربوهیدراتی (قندی – نشاسته ای) در
افراد مبتلا به سندروم منیر باید در حد اعتدال مصرف شوند، زیرا این مواد
نیز در افزایش سریع قند خون نقش دارند.

در مقابل، موادی که فیبر بیشتری دارند (مثل میوه و سبزیجات) و غلات سبوس دار که به آهستگی جذب بدن می شوند، برای این افراد بهتر هستند.

خرما، آلو و انواع توت دارای ترکیباتی شبه آسپیرین به نام سالیسیلات ها هستند و افراد دچار وزوز و زنگ گوش به این مواد حساس می باشند.

چند نکته:

مکمل سولفات روی سبب بهبود علائم وزوز گوش می شود. نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می کنند تا چهار ماه نخست زندگی از عفونت گوش میانی در امان هستند و
دوره زمانی شیردهی هر چه طولانی تر باشد احتمال عفونت گوش میانی کمتر است.

برخی آدامس های فاقد شکر که دارای گزیلیتول هستند، خطر التهاب گوش میانی را کاهش می دهند.

گزیلیتول(xylitol)
(قند الکلی) رشد باکتری پنوموکوک را مهار می کند و توانایی آن را برای
چسبیدن به استخوان اتصال دهنده پشت گلو به گوش میانی (اوستوچیان) کاهش می
دهد.

البته برای بچه های زیر پنج سال، آدامس گزیلیتول توصیه نمی
شود و می توان از شربت گزیلیتول جهت کاهش خطر عفونت های گوش میانی استفاده
نمود.